Σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο της Ελλάδας σε περίπτωση θανατηφόρου ατυχήματος/δυστυχήματος (τροχαίου, εργατικού κλπ) τα μέλη της οικογένειας του θύματος δικαιούνται να αποζημιωθούν για τον πόνο, την στενοχώρια της απώλειας του προσφιλούς τους προσώπου, δηλαδή για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από την απώλεια του λόγω του δυστυχήματος.
Έντονος προβληματισμός υπάρχει για το ποια θεωρούνται μέλη της «οικογένειας» του θύματος που αποζημιώνονται κατά τα παραπάνω. Κατά την έως σήμερα ερμηνεία του εθνικού νόμου ως τέτοια θεωρούνται οι γονείς τα παιδιά, τα αδέλφια (και οι ετεροθαλείς), ο/η σύζυγος , οι παππούδες/γιαγιάδες, τα εγγόνια, τα δισέγγονα, οι εξ αγχιστείας συγγενείς του πρώτου βαθμού δηλαδή ο πεθερός, η πεθερά, ο γαμβρός από κόρη, η νύφη από υιό.
Σε ένα «γενναίο άνοιγμα» της ερμηνείας του νόμου, σε αυτά τα μέλη της οικογένειας (που αποζημιώνονται κατά τα παραπάνω) εντάσσονται και οι αρραβωνιασμένοι. Βέβαια, όλα τα παραπάνω εξαρτώνται και από τους πραγματικούς δεσμούς αγάπης και στοργής μεταξύ των άνω προσώπων και του θανόντος από το δυστύχημα (τροχαίο, εργατικό κλπ) σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Στο σημείο αυτό όμως τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα – σχετικά με τα πρόσωπα που αποτελούν την «οικογένεια» του θύματος - καθώς οι κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει από το 1946 που τέθηκε σε ισχύ ο Αστικός Κώδικας της Ελλάδας , ο οποίος αποτελεί το Εθνικό Δίκαιο.
Σήμερα όλο και περισσότερα ζευγάρια συμβιώνουν στενά, με σχέσεις στοργής, βαθιάς αγάπης χωρίς να έχουν συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης (κατά τις τελευταίες εξελίξεις). Ζευγάρια που εμφανίζονται και κυκλοφορούν στην κοινωνία ως έγγαμα, χωρίς να είναι. Οι σχέσεις αυτές που δεν εντάσσονται στις «ληξιαρχικώς καταχωρισμένες σχέσεις» αλλά ονομάζονται παλαιότερα «Εξώγαμη Συμβίωση» και σήμερα «Ελεύθερη Συμβίωση», στηρίζονται στην αρχή και στο δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης του ατόμου και είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτές .
Μετά από αυτά, αναρωτιέται κανείς αν οι συμβίοι μίας τέτοιας σχέσης αποτελούν «οικογένεια» που αποζημιώνεται για την ψυχική οδύνη που υφίσταται ο ένας εξ αυτών αν ο άλλος θανατωθεί σε δυστύχημα (τροχαίο κλπ) .
Μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα δεν υπήρχε περίπτωση δικαστήριο να επιδικάσει αποζημίωση για ψυχική οδύνη σε συμβίους δηλαδή σε άτομα που συμβιώνουν ελεύθερα – με την έννοια ότι δεν έχουν συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης. Με την επίδραση όμως του Ευρωπαϊκού Δικαίου (Διεθνών / Ευρωπαϊκών Συμβάσεων και της Νομολογίας ) η τάση αυτή αλλάζει, και δέχονται ότι άτομα που συμβιώνουν σε Ελεύθερη Συμβίωση δικαιούνται αποζημίωσης σε περίπτωση θανάτου του ενός εξ αυτών.
Τo γραφείο μας Law-Nous, είναι πάντα ενημερωμένο για τις νομοθετικές, δικαστικές και άλλες εξελίξεις στα παραπάνω θέματα, διαθέτει μακρά εμπειρία και μπορεί να προσφέρει τις αντίστοιχες υπηρεσίες του σε θέματα όπως τα παραπάνω τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Σε κάθε περίπτωση επικοινωνήστε μαζί μας για να πετύχετε την πλήρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση και διασφάλιση των συμφερόντων σας.
Τρόπος επικοινωνίας μαζί μας κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες :
- Μέσω e-mail :
Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. - Μέσω τηλεφώνου : 210 3800306
- Μέσω επιστολής στην διεύθυνση: Κυρίλλου Λουκάρεως 25-27 Αθήνα, Τ.Κ. 11475
Μαρία Ροκάνη
Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.
