Σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο της Ελλάδας σε περίπτωση θανατηφόρου ατυχήματος/δυστυχήματος (τροχαίου, εργατικού κλπ) τα μέλη της οικογένειας του θύματος δικαιούνται να αποζημιωθούν για τον πόνο, την στενοχώρια της απώλειας του προσφιλούς τους προσώπου, δηλαδή για την ψυχική οδύνη που υπέστησαν από την απώλεια του λόγω του δυστυχήματος.

    Έντονος προβληματισμός υπάρχει για το ποια θεωρούνται μέλη της «οικογένειας» του θύματος που αποζημιώνονται κατά τα παραπάνω. Κατά την έως σήμερα ερμηνεία του εθνικού νόμου ως τέτοια θεωρούνται οι γονείς τα παιδιά, τα αδέλφια (και οι ετεροθαλείς), ο/η σύζυγος , οι παππούδες/γιαγιάδες, τα εγγόνια, τα δισέγγονα, οι εξ αγχιστείας συγγενείς του πρώτου βαθμού δηλαδή ο πεθερός, η πεθερά, ο γαμβρός από κόρη, η νύφη από υιό.

   Σε ένα «γενναίο άνοιγμα» της ερμηνείας του νόμου, σε αυτά τα μέλη της οικογένειας (που αποζημιώνονται κατά τα παραπάνω) εντάσσονται και οι αρραβωνιασμένοι. Βέβαια, όλα τα παραπάνω εξαρτώνται και από τους πραγματικούς δεσμούς αγάπης και στοργής μεταξύ των άνω προσώπων και του θανόντος από το δυστύχημα (τροχαίο, εργατικό κλπ) σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Στο σημείο αυτό όμως τίθεται ένα σημαντικό ερώτημα – σχετικά με τα πρόσωπα που αποτελούν την «οικογένεια» του θύματος - καθώς οι κοινωνικές συνθήκες έχουν αλλάξει από το 1946 που τέθηκε σε ισχύ ο Αστικός Κώδικας της Ελλάδας , ο οποίος αποτελεί το Εθνικό Δίκαιο.

    Σήμερα όλο και περισσότερα ζευγάρια συμβιώνουν στενά, με σχέσεις στοργής, βαθιάς αγάπης χωρίς να έχουν συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης (κατά τις τελευταίες εξελίξεις). Ζευγάρια που εμφανίζονται και κυκλοφορούν στην κοινωνία ως έγγαμα, χωρίς να είναι. Οι σχέσεις αυτές που δεν εντάσσονται στις «ληξιαρχικώς καταχωρισμένες σχέσεις» αλλά ονομάζονται παλαιότερα «Εξώγαμη Συμβίωση» και σήμερα «Ελεύθερη Συμβίωση», στηρίζονται στην αρχή και στο δικαίωμα της ελεύθερης αυτοδιάθεσης του ατόμου και είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτές .

     Μετά από αυτά, αναρωτιέται κανείς αν οι συμβίοι μίας τέτοιας σχέσης αποτελούν «οικογένεια» που αποζημιώνεται για την ψυχική οδύνη που υφίσταται ο ένας εξ αυτών αν ο άλλος θανατωθεί σε δυστύχημα (τροχαίο κλπ) .

     Μέχρι πρόσφατα στην Ελλάδα δεν υπήρχε περίπτωση δικαστήριο να επιδικάσει αποζημίωση για ψυχική οδύνη σε συμβίους δηλαδή σε άτομα που συμβιώνουν ελεύθερα – με την έννοια ότι δεν έχουν συνάψει γάμο ή σύμφωνο συμβίωσης. Με την επίδραση όμως του Ευρωπαϊκού Δικαίου (Διεθνών / Ευρωπαϊκών Συμβάσεων και της Νομολογίας ) η τάση αυτή αλλάζει, και δέχονται ότι άτομα που συμβιώνουν σε Ελεύθερη Συμβίωση δικαιούνται αποζημίωσης σε περίπτωση θανάτου του ενός εξ αυτών. 

Τo γραφείο μας  Law-Nous, είναι πάντα ενημερωμένο για τις νομοθετικές, δικαστικές και άλλες εξελίξεις στα παραπάνω θέματα, διαθέτει μακρά εμπειρία και μπορεί να προσφέρει τις αντίστοιχες υπηρεσίες του  σε θέματα όπως τα παραπάνω τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. 

Σε κάθε περίπτωση επικοινωνήστε μαζί μας για να πετύχετε την πλήρη και ολοκληρωμένη ενημέρωση και διασφάλιση των συμφερόντων σας. 

  Τρόπος επικοινωνίας μαζί μας κατά τις εργάσιμες ημέρες και ώρες  :

1. Μέσω e-mail : Αυτή η διεύθυνση Email προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
2. Μέσω τηλεφώνου : 210 3800306
3. Μέσω επιστολής στην διεύθυνση: Κυρίλλου Λουκάρεως 25-27 Αθήνα, Τ.Κ. 11475

  Μαρία Ροκάνη

Δικηγόρος    παρ’ Αρείω Πάγω.

     www.law-nous.gr

Σύμφωνα με τις ισχύουσες πλέον πολεοδομικές ρυθμίσεις του τελευταίου νόμου (του έτους 2022 ) , ρυθμίζονται οι ισχύουσες από την δημοσίευση του πολεοδομικές παρατάσεις για:

• την υποβολή δικαιολογητικών και την ολοκλήρωση υπαγωγών αυθαιρέτων,
• τις  δηλώσεις τακτοποίησης των χώρων στάθμευσης στις πυλωτές
• τις δηλώσεις τακτοποίησης των δασικών αυθαιρέτων,
• τις δηλώσεις ιδιοκτησίας στο Κτηματολόγιο χωρίς πρόστιμο και
• την μεταβατική ρύθμιση για δόμηση σε εκτός σχεδίου γήπεδα μικρότερα των 4 στρεμμάτων.

      Αναλυτικότερα σύμφωνα με τον νέο νόμο και με τις διευκρινιστικές ανακοινώσεις του αρμοδίου επιμελητηρίου (Τ.Ε.Ε.), οι νέες προθεσμίες για την τακτοποίηση των αυθαιρέτων αλλά και για τη μετάβαση στην δόμηση σε εκτός σχεδίου γήπεδα μικρότερα των 4 στρεμμάτων, ορίζονται τα ακόλουθα:

 Α. Σχετικά με τα δικαιολογητικά για τα αυθαίρετα: 

Το φαινόμενο της άσκησης βίας και παρενόχλησης σε εργασιακούς δημόσιους χώρους δυστυχώς λαμβάνει χώρα όλο και συχνότερα διαταράσσοντας το ήρεμο εργασιακό περιβάλλον, την απόδοση του εργαζομένου/ης, την εύρυθμη λειτουργία τόσο των υπηρεσιών όσο και την ψυχοσωματική υγεία των εργαζομένων υπαλλήλων και μη.  Ενίοτε δε, απειλεί  και την ίδια την ζωή των υπαλλήλων, όπως έχουμε αναφερθεί και  με παλαιότερο άρθρο μας (απόπειρες αυτοκτονίας κ.ο.κ.).

Η βία και η παρενόχληση, μπορεί να ασκούνται με πράξεις, λέξεις , πρακτικές απειλής πράξεων, που οδηγούν σε σωματική, ψυχολογική, οικονομική ή ακόμα και σε σεξουαλική βία. Μπορεί, μάλιστα, να εκδηλώνονται περιστασιακά - κατά το δοκούν, ευκαιριακά ή συστηματικά, μεμονωμένα ή οργανωμένα.

Αξίζει να σημειωθεί δε,  ότι η παρενόχληση ως όρος χαρακτηρίζει συμπεριφορές που έχουν σκοπό ή αποτέλεσμα (ενδεχόμενο ή αποδεκτό) την παραβίαση της αξιοπρέπειας του προσώπου του εργαζομένου, τη δημιουργία ενός εργασιακού περιβάλλοντος εκφοβιστικού ακόμα και  εχθρικού, ταπεινωτικού και εν τέλει άκρως επικίνδυνου.

Είναι θεμελιώδες το ερώτημα: «Πως μπορεί να προστατευτεί ο εργαζόμενος/η έναντι τέτοιων συμπεριφορών».

Η παραπάνω κατάσταση μπορεί να είναι αφόρητη για τον εργαζόμενο/η, αλλά οι δυσμενείς συνέπειες της επεκτείνονται σε ευρύτερα περιβάλλοντα όπως είναι αυτό της

    Τα πρόσωπα, στην ενήλικη ζωή τους συναλλάσσονται και δημιουργούν χρέη –ατομικά, προσωπικά ή επιχειρηματικά – εταιρικά, που άλλοτε μπορούν να εξυπηρετήσουν και άλλοτε δεν μπορούν,  για ένα μικρό ή για ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα ή,  ακόμα, να είναι αδύνατη η εκπλήρωση τους.

    Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο ο οφειλέτης που έχει ατομική περιουσία – ακίνητη –η οποία και κινδυνεύει να «πέσει» στα χέρια των δανειστών, για την εκπλήρωση των οφειλών του, να επιχειρήσει να την σώσει μεταβιβάζοντας την σε άτομα της εμπιστοσύνης του, συνήθως του οικογενειακού και συγγενικού του περιβάλλοντος π.χ στα παιδιά του.

    Το ερώτημα που τίθεται είναι,  αν πετυχαίνει με αυτές τις μεταβιβάσεις τον σκοπό του. Αν σώζει, αν εξασφαλίζει δηλαδή την περιουσία του, ενώ έχει εκκρεμείς οφειλές προς τους δανειστές του.

     Τα δάνεια , με μικρή ή μεγάλη διάρκεια αν και ήταν πάντοτε και, συνεχίζουν να είναι, από τις πιο δημοφιλείς συμβάσεις καθώς συνάπτονται εύκολα, γρήγορα, χωρίς τύπους και συχνά χωρίς υπογραφή εγγράφων. παραμένουν από τις πιο επικίνδυνες συμβάσεις και αρκετές φορές οι συνέπειες τους είναι οδυνηρές για τους συμβαλλόμενους. 

    Η ακόλουθη περίπτωση που απασχόλησε στο πρόσφατο παρελθόν μεγάλο δικαστήριο της Ελληνικής Περιφέρειας αποτελεί μία από αυτές τις περιπτώσεις: 

    Ο δανειστής – αξιωματικός του εμπορικού ναυτικού ­- , κατά την διάρκεια της υπηρεσίας του, κατέθετε μεγάλα ποσά από τα έσοδα του (μισθοί , bonus κλπ) σε ελληνική τράπεζα , σε προθεσμιακούς – εξάμηνης διάρκειας – λογαριασμούς.

    Στην ίδια τράπεζα,  εργάζονταν ,  εξάδελφος του που γνώριζε για τις καταθέσεις του και κάποια στιγμή μαζί με έναν φίλο του,  πρότεινε , στον ναυτικό/εξάδελφο του, να τους βοηθήσει σε μία επιχειρηματική – επενδυτική δραστηριότητα τους παρέχοντας τους τα αναγκαία κεφάλαια. Για να τον πείσουν πιο εύκολα να τους δανείζει χρήματα του δήλωσαν ότι το δάνειο θα ήταν έντοκο και θα του επέστρεφαν τα χρήματα (κεφάλαιο  και τόκους) μέσα σε τρείς μήνες όποτε και αν τους το ζητούσε.

    Ο δανειστής – ναυτικός – συμφώνησε και έκρινε νόμιμο και δίκαιο να του καταβάλλουν ως τόκο ακριβώς το ποσοστό που έπαιρνε από την τράπεζα, τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. 

     Στις δραστηριότητες των πολιτών – εκπαιδευτικές, επαγγελματικές , εμπορικές, επιχειρηματικές κλπ συχνότατα απαιτείται να προσκομιστούν από τον ενδιαφερόμενο στις διάφορες υπηρεσίες και αρχές μεταξύ άλλων σχετικών δικαιολογητικών εγγράφων και  ληξιαρχικές πράξεις. Αυτό γίνεται γιατί οι ληξιαρχικές πράξεις έχουν υψηλή αποδεικτική αξία δηλαδή αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας τα γεγονότα τα οποία βεβαιώνουν ή πιστοποιούν δηλαδή τη  γέννηση, την ονοματοδοσία, το γάμο, τη βάφτιση, το θάνατο, τον τόπο της γέννησης , τον τόπο τέλεσης γάμου, το χρόνο γέννησης ή το χρόνο θανάτου κ.ο.κ.

Δύο ζητήματα που συχνά απασχολούν την «ΑΓΟΡΑ» και τα Δικαστήρια είναι :

            α) αν συνιστά εξόφληση οφειλής η δόση επιταγής και

            β) πως εξασφαλίζει τα μέρη η ΔΗΛΩΣΗ αναγνώρισης χρέους.

     Απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δίνονται με την σειρά τους όπως παρακάτω για αποφυγή παρεξηγήσεων αλλά και για επίλυσης των οποιοδήποτε αποριών:

Από την 1^η Μαρτίου 2021 τέθηκε ουσιαστικά σε ισχύ ο υπ’ αρίθμ.  4738/2020 νόμος για τη ρύθμιση οφειλών και παροχή δεύτερης ευκαιρίας , δηλαδή « Ο ΝΕΟΣ ΠΤΩΧΕΥΤΙΚΟΣ ΝΟΜΟΣ » που αντικατέστησε / κατάργησε το νόμο 3588/2007 –παλαιό πτωχευτικό νόμο και από την ημερομηνία ισχύος του « όπου στον Πτωχευτικό Κώδικα γίνεται αναφορά στο, ν. 3588/2007, νοείται ο παρών νόμος» δηλαδή ο 4738/2020.

Με το νέο πτωχευτικό νόμο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στην πολυσέλιδη αιτιολογική του έκθεση, αναδιαμορφώνεται εξ ολοκλήρου το θέμα της «πτώχευσης», της οικονομικής αδυναμίας και της απαλλαγής από χρέη των φυσικών και νομικών προσώπων και μάλιστα – και αυτό είναι το σημαντικό – ανεξάρτητα αν τα πρόσωπα αυτά έχουν και ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα ή όχι.

Αριθμός 510/2020

ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ B1' Πολιτικό Τμήμα

Συγκροτήθηκε από τους δικαστές, Ειρήνη Καλού, Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου, Σοφία Καρυστηναίου, Μαρία Νικολακέα, Αρετή Παπαδιά και Γεώργιο Δημάκη, αρεοπαγίτες.

Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο κατάστημά του, την 5η Φεβρουαρίου 2019, με την παρουσία και της γραμματέως Ελένης Τσιουρή, για να δικάσει την υπόθεση, μεταξύ:

Των αναιρεσειόντων: 1) Α. Γ. του Χ., κατοίκου ..., 2) Γ. Α. του Ε., κατοίκου ... 3) Ζ. Δ. του Γ., κατοίκου ..., 4) Μ. Σ. του Γ., κατοίκου ..., 5) Τ. Σ. του Π., κατοίκου ... 6) Τ. Α. του Σ., κατοίκου ... 7)Κ. Α. του Δ., κατοίκου ..., 8) Μ. Χ. του Κ., κατοίκου ..., 9) Μ. Κ. του Π., κατοίκου ..., 10) Μ. Α. του Ι., κατοίκου ..., 11) Π. Ι. του Κ., κατοίκου ... 12) Τ. Π. του Κ., κατοίκου ..., 13) Γ. Ε. του Δ., κατοίκου ... 14)Κ. Δ. του Α., κατοίκου ... 15)Κ. Ι. του Α., κατοίκου ..., 16)Κ. Α. του Κ., κατοίκου ... 17)Λ. Γ. του Ε., κατοίκου ..., 18)Τ. Γ. του Κ., κατοίκου ... που παραστάθηκαν δια της πληρεξουσίας δικηγόρου Ε-Κ Α., η οποία κατέθεσε προτάσεις.

Της αναιρεσίβλητης: Ανώνυμης Εταιρείας με την επωνυμία "...", η οποία εδρεύει στην ..., όπως εκπροσωπείται νόμιμα και παραστάθηκε δια των πληρεξουσίων δικηγόρων, Χ. Θ., Α. Β. και Α. Π., οι οποίοι κατέθεσαν προτάσεις.

Η ένδικη διαφορά άρχισε με την από 22-4-2014 αγωγή των ήδη αναιρεσειόντων, που κατατέθηκε στο Μονομελές Πρωτοδικείο Χαλκίδας.
Εκδόθηκαν η 15/2015 οριστική απόφαση του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου και, κατόπιν ασκήσεως εφέσεως, η 92/2017 απόφαση του Μονομελούς Εφετείου Εύβοιας.

Την αναίρεση της τελευταίας, ζητούν οι αναιρεσείοντες με την από 2-10-2017 αίτησή τους.

Κατά τη συζήτηση της αίτησης αυτής, που εκφωνήθηκε με τη σειρά της από το πινάκιο, οι διάδικοι παραστάθηκαν όπως σημειώνεται πιο πάνω. Εισηγητής ορίσθηκε ο αρεοπαγίτης Γεώργιος Δημάκης.

Η πληρεξούσια των αναιρεσειόντων ζήτησε την παραδοχή της αίτησης, οι πληρεξούσιοι των αναιρεσίβλητων την απόρριψή της, καθένας δε την καταδίκη του αντιδίκου μέρους στα δικαστικά έξοδα.

               ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

1. Η από 2-10-2017 και με αριθμό κατάθεσης 252/2017 αίτηση αναίρεσης κατά της 92/2017 απόφασης του Μονομελούς Εφετείου Ευβοίας, που εκδόθηκε, αντιμωλία των διαδίκων, επί της ασκηθείσας από την εναγομένη έφεσης κατά της 15/2015 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Χαλκίδας, εκδοθείσας, κατά την ειδική διαδικασία των εργατικών διαφορών, 
   Περισσότερα …

     Ένα από τα πολλά εμπόδια στην οικονομική ανάκαμψη της αγοράς και της κοινωνίας είναι η αργή απονομή δικαιοσύνης. Το φαινόμενο έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις τον τελευταίο καιρό και λόγω της κρίσης που μαστίζει την χώρα μας , παρά τις φαινομενικές προσπάθειες για την επιτάχυνση της απονομής της. Έτσι υποθέσεις όπως η παρακάτω που απασχόλησαν τα δικαστήρια έως και τον Άρειο Πάγο είναι αξιόλογες αλλά όχι πρωτόγνωρες και αποδεικνύουν για μια ακόμη φορά πως ο σημαντικότερος παράγοντας στην αντιμετώπιση της οικονομικής δραστηριότητας είναι η πρόβλεψη των «κακοτοπιών».