Στην σύγχρονη κοινωνία οι σχέσεις μεταξύ των προσώπων συνεχώς μεταβάλλονται και πολύ συχνά εκρηκτικά γρήγορα διαμορφώνοντας καινούργιες συνθήκες και ανάγκες. Αυτή την μεταβολή οφείλει να ακολουθεί, να κατανοεί και να εξυπηρετεί άμεσα η νομική επιστήμη, κατά την άσκηση της, είτε αυτή γίνεται από τον δικαστή είτε από τον δικηγόρο/νομικό σύμβουλο είτε από τον διαμεσολαβητή ώστε να εξισορροπούνται οι σχέσεις και να επέρχεται η κατά το δυνατόν ομαλότητα και ισορροπία στην οικογένεια.
Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα της παραπάνω μεταβολής των σύγχρονων συνθηκών ζωής, αναφορικά με το ίδιο οξύ πρόβλημα της επιλογής του γονέα, στον οποίο και θα ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου τους, αντιμετωπίστηκαν πρόσφατα.
ΠΡΩΤΗ ΥΠΟΘΕΣΗ
Η έγγαμη συμβίωση των συζύγων διασπάστηκε. Η σύζυγος έφυγε από το σπίτι προς αναζήτηση εργασίας σε άλλη πόλη, αφήνοντας το ανήλικο τέκνο στον πατέρα του, με την πρόθεση να επιστρέψει και να το αναλάβει. Το παιδί, όσο χρόνο η μητέρα λείπει, παραμένει με τον πατέρα του που το φροντίζει, ασχολείται καθημερινά μαζί του, και το επιμελείται εκπληρώνοντας όλα τα καθήκοντα του ως γονιός.
Με το πέρασμα των μηνών το παιδί εξοικειώνεται με την νέα κατάσταση και ακολουθεί ένα φυσιολογικό πρόγραμμα δεδομένου μάλιστα ότι ο πατέρας δεν εμποδίζει την επικοινωνία του με την μητέρα.
Η μητέρα, μετά από κάποιους μήνες, επανέρχεται να αναλάβει το παιδί και βρίσκοντας την άρνηση του πατέρα καταφεύγει στο Δικαστήριο.
