Οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αποτελούν το μεγαλύτερο τμήμα των ελληνικών επιχειρήσεων, νευραλγικό παράγοντα της ελληνικής οικονομίας.

    Κάνουν αισθητή την παρουσία τους κυρίως στον τομέα παροχής υπηρεσιών και ο τζίρος τους μπορεί να είναι μεγάλος.

    Είναι ανθρωποκεντρικές – συνήθως και οικογενειακές - γεγονός που σημαίνει ότι οι σχέσεις των εταίρων είναι στενές και αν μεν είναι καλές  η επιχείρηση λειτουργεί ομαλά, αν όμως υπάρξει θέμα σε αυτές ακόμα και αν δεν φταίει κάποιος π.χ. πρόβλημα υγείας συνεταίρου, τότε δημιουργούνται αλυσιδωτά προβλήματα που είναι δυνατόν να θέσουν

   Αναφέρονται παρακάτω δύο χαρακτηριστικές υποθέσεις οικογενειακών διαφορών που απασχόλησαν πρόσφατα τα δικαστήρια της περιφέρειας.

   1^Η ΥΠΟΘΕΣΗ:

   Ο γάμος έγινε το 1987, με σημαντική ακίνητη περιουσία και οι δύο πλευρές αλλά και κοινή επιχείρηση στην οποία εργάζονται. Η έγγαμη σχέση όμως δεν εξελίχθηκε ομαλά

   Στην πορεία η σύζυγος αφιερώθηκε στην ανατροφή των δύο τέκνων παραμελώντας τον σύζυγο με τον οποίο μετά την γέννηση του δεύτερου παιδιού έπαψε να έχει κάθε ερωτική επαφή.

     Όταν διακόπτεται η συζυγική συμβίωση ανατρέπονται οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς και ανακύπτουν θέματα καθορισμού επιμέλειας και τόπου μόνιμης διαμονής των ανηλίκων τέκνων, ο οποίος γίνεται από το δικαστήριο.

    Όμως πως γίνεται αυτός ο καθορισμός και τι λαμβάνει υπ’ όψη του ο Δικαστής για να πάρει την απόφαση του;

    Υπολογίζεται η γνώμη του/ων παιδιού/ων η ωριμότητα του/ους και η ηλικία του/τους, μπορεί δηλαδή να διαλέξει/ουν αυτό/α με ποιο γονιό θα πάει/νε, αν θα είναι όλα τα παιδιά μαζί ή αν θα αναλάβει ο κάθε γονέας χωριστά το καθένα τους ;

     Τελευταία όλο και συχνότερα ακούμε για περιστατικά οικογενειακής βίας σε σχέση δε και με την πρόσφατα επιβληθείσα καραντίνα λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού συνιστάται από σχετικές οργανώσεις ακόμα και να αποχωρούν από την οικία τα θύματα προκειμένου να σώσουν την ζωή τους. 

     Με το Νόμο 1329/1983 – o Nόμος για την ισότητα των φύλων – καταργήθηκε η δυνατότητα του συζύγου «θύματος» να ζητά αποζημίωση από τον υπαίτιο σύζυγος μαζί με την αγωγή του διαζυγίου για την προσβολή της προσωπικότητας του και έτσι η σχετική αξίωση ρυθμίζεται από ειδικές διατάξεις με την προϋπόθεση ότι τα γεγονότα μπορούν εκτός από λόγο διαζυγίου να στηρίξουν αξίωση αποζημίωσης.

     Η ερώτηση που προκύπτει είναι:

     Πότε τα περιστατικά της ενδοοικογενειακής βίας στηρίζουν μόνον λόγο διαζυγίου και πότε συνιστούν προσβολή της προσωπικότητας κατά τις ειδικές διατάξεις ώστε να μπορεί ο σύζυγος-θύμα να ζητήσει και αποζημίωση;

       Η δυνατότητα του Πελάτη να αναγνωρίσει ποια Επιχείρηση έχει απέναντι του ή ποια επιχείρηση αναζητά, είναι το διακριτικό σήμα της επιχείρησης επί του προϊόντος.

     Ένας  ανταγωνιστής, διαταράσσει την σχέση αυτή αν καταθέσει ίδιο ή παρεμφερές με το άνω διακριτικό γνώρισμα στο όνομα του.  Αυτό μπορεί να συμβεί στις παρακάτω περιπτώσεις:

     1^Η  Εμπορικός αντιπρόσωπος ή διανομέας καταθέτει ως δικό του ίδιο ή παρεμφερές σήμα με την επιχείρηση που αντιπροσώπευε/συνεργαζόταν.

     2^Η Κατατίθεται σήμα εν γνώσει του καταθέτοντα της συνδρομής λόγων απαραδέκτου με μοναδικό σκοπό να παρεμποδίσει/παρενοχλήσει τρίτες επιχειρήσεις, που ήδη χρησιμοποιούν το σημείο που έχει καταχωρηθεί ως σήμα τους.

Η χρήση του διαδικτύου δημιούργησε μορφώματα όπως το domain name ή αλλιώς η «ονομασία πεδίου».

       Τι είναι το domain name :

• είναι ένας περιορισμένος τομέας των διεθνών πόρων του Συστήματος Ονομάτων Χώρου (DNS) που εκχωρείται για αποκλειστική χρήση σε ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο για όσο διάστημα αυτό καταβάλλει τα τέλη της κατοχύρωσης
• έχει εξατομικευτική και αναγνωριστική λειτουργία για το πρόσωπο που το κατοχύρωσε και το χρησιμοποιεί
• δεν είναι εμπορική επωνυμία (διακριτικό επιχείρησης), δεν είναι διακριτικός τίτλος (διακριτικό καταστήματος) δεν είναι εμπορικό σήμα.

      Υπ’ αυτές τις συνθήκες το ερώτημα είναι :

     Ένα από τα στοιχεία που καταχωρούνται στο ΓΕΜΗ ως Δημόσιο Ηλεκτρονικό Βιβλίο και Ηλεκτρονική Βάση Δεδομένων, είναι η <<επωνυμία>> και ο  << διακριτικός τίτλος>> της επιχείρησης.

    Η καταχώρηση αυτή είναι απολύτως απαραίτητο στοιχείο για την  ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ για την οποία άλλωστε συστάθηκε το ΓΕ.ΜΗ.

    Το αρχικό στάδιο της καταχώρησης είναι η  διαδικασία προέγκρισης της επωνυμίας / διακριτικού τίτλου.

    Το ερώτημα είναι αν μπορεί ο ενδιαφερόμενος να κάνει την προέγκριση αυτόματα ή αν απαιτείται να καταθέσει ειδική αίτηση στην Υπηρεσία του αρμοδίου ΓΕ.ΜΗ.

    Η απάντηση φαίνεται απλή. Υπάρχει η σχετική ηλεκτρονική εφαρμογή. Και η δέσμευση της επωνυμίας / διακριτικού τίτλου γίνεται το αργότερο εντός της επομένης εργάσιμης ημέρας.

    Η πραγματικότητα είναι πιο συνθέτη από ότι φαίνεται  με την πρώτη ματιά.

     Με στόχο την προσέλκυση στρατηγικών επενδύσεων του προγράμματος ΕΠΕΝΔΥΩ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και δεδομένου ότι για να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη απαιτείται μια ευέλικτη εμπορική και εταιρική νομοθεσία με έμφαση στην επιχειρηματικότητα ώστε «να μην κολλάμε σε τυπικά και απλά πράγματα  και γραφειοκρατικές διαδικασίες.» όπως κάναμε τόσα χρόνια ανασκευάστηκε πρόσφατα εξ ολοκλήρου το νομοθετικό πλαίσιο του ΓΕ.ΜΗ.

    Τι είναι όμως το ΓΕ.ΜΗ;

    ΓΕ.ΜΗ είναι :

το ΕΘΝΙΚΟ ΜΗΤΡΩΟ ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ που δημοσιεύονται όλες οι πράξεις, οι δηλώσεις, τα στοιχεία των υποχρέων προσώπων (εμπόρων/εμπορευόμενων),

    Πελάτης του γραφείου μας που νοικιάζει ακίνητα – καταστήματα, γραφεία και κατοικίες - σε διάφορες περιοχές της Αθήνας μας απευθύνε προσφάτως το εξής ερώτημα : «Τι γίνεται σήμερα με τις μισθώσεις;».  Και συνέχισε: « Έληξαν οι παλιές και πρέπει να προχωρήσω σε καινούριες. Ρώτησα τον λογιστή και μου είπε ότι έχει γίνει πολύ απλό πια, ότι γίνεται ηλεκτρονικά με μία δήλωση στην αρμόδια Δ.Ο.Υ., χωρίς να ταλαιπωρηθώ να τρέχω στην εφορία , να περιμένω στην ουρά για να σφραγίσω το μισθωτήριο, χωρίς κανένα απολύτως κόπο και χωρίς έξοδα. Όμως θεώρησα σκόπιμο να σας ρωτήσω πριν προβώ σε οποιαδήποτε ενέργεια.»

    Πράγματι, σήμερα όλο και πιο συχνά παρατηρείται να γίνονται μισθώσεις/ενοικιάσεις, χωρίς να έχει προηγηθεί συμφωνητικό και μάλιστα γραπτό, των όρων, μεταξύ ιδιοκτήτη και μισθωτή/ενοικιαστή. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί τα μέρη θέλουν:

• να αποφύγουν κάθε γραφειοκρατική διαδικασία ή
• να αποφύγουν να αναλάβουν δεσμευτικές υποχρεώσεις που πιθανόν δεν μπορούν να εκπληρώσουν (π.χ. έλεγχος της χρήσης και επισκευές στο ακίνητο)

    Το ερώτημα είναι, αν αυτό επιτρέπεται.

1.       Από τις πιο στριφνές υποθέσεις που απασχολούν τα δικαστήρια είναι οι οικογενειακές. Ο κύριος λόγος είναι ότι, σε αυτές εμπλέκονται κυρίως συναισθήματα και ψυχολογικές καταστάσεις που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα σαν παραμορφωτικός καθρέπτης.

          Τέτοιες υποθέσεις μέχρι το πρόσφατο παρελθόν απασχολούσαν τα τοπικά δικαστήρια κάθε χώρας και λύνονταν με βάση τους εθνικούς νόμους. Όμως ειδικά στις μέρες μας οι γάμοι και οι οικογένειες που έχουν διεθνή στοιχεία δηλαδή που συνάπτονται μεταξύ ανθρώπων προερχόμενων από διαφορετικές χώρες , με διαφορετικά ήθη και έθιμα , εν ολίγοις με διαφορετική κουλτούρα δεν είναι κάτι σπάνιο, όπως σπάνιο φαινόμενο δεν είναι η δημιουργία και η εγκατάσταση οικογένειας σε τόπους διαφορετικούς από αυτούς της καταγωγής των μελών της. Αποτέλεσμα τέτοιου φαινομένου είναι ότι, στην επίλυση των παραπάνω υποθέσεων να εμπλέκονται δικαστήρια διαφόρων χωρών αλλά και διεθνείς συμβάσεις και διεθνείς κανόνες, ένας εκ των οποίων είναι η Διεθνής Σύμβαση της Χάγης του έτους 1980 για τα θέματα των παιδιών. Συγκεκριμένα: