Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 38 του Νόμου 4342/2015 που ψηφίστηκε από την Ελληνική Πολιτεία,  ώστε να συμβαδίσει η εγχώρια νομοθεσία με αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης , όπου κάποιοι από τους θεσμούς του εργασιακού δικαίου είναι σαφώς πιο προηγμένοι , οι εργαζόμενοι γονείς ανηλίκου τέκνου στον ιδιωτικό αλλά και στον δημόσιο τομέα -ανεξαρτήτως φύλου (άρα και οι άντρες ) –--- ανεξαρτήτως του είδους και της δραστηριότητας που ασκεί ο άλλος γονέας,  ανεξαρτήτως αν ο άλλος γονέας δεν εργάζεται --- είναι δικαιούχοι της άδειας φροντίδας παιδιού .

Όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη ΓΗ έχουμε διαφορές μεταξύ μας, είναι αυτές που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από τους ομοίους μας, και ενώ είμαστε ίδιοι να είμαστε ταυτόχρονα και μοναδικοί. 

Όλοι μας, όμως, έχουμε ένα ιδιαίτερο κοινό, κάτι που μας κάνει όλους τους ανθρώπους να μοιάζουμε. Το κοινό μας στοιχείο είναι η ανάγκη μας να ζήσουμε μια ευτυχισμένη, μια ολοκληρωμένη, μια γεμάτη ζωή. Μια ζωή που να μας ικανοποιεί και να μας κάνει να νιώθουμε πλήρεις και ευχαριστημένοι.

Έτσι λοιπόν, σαν ανθρώπινα όντα που είμαστε, σε οτιδήποτε και να κάνουμε ψάχνουμε να δούμε το μήνυμα που κρύβεται πίσω, ψάχνουμε να βρούμε το μυστικό, με μοναδικό στόχο μας να πάρουμε όσο γίνεται περισσότερα από κάθε εμπειρία, με σκοπό να νιώσουμε πλήρεις και ικανοποιημένοι με κάθε μας ενέργεια .

Όλοι μας, ιδίως στα πρώτα χρόνια της καριέρας μας, νιώσαμε κάποιο φόβο που αφορά την περίπτωση της (οποιασδήποτε) απόρριψης μας .

Οι προγονοί μας, πολύ παλαιότερα από εμάς, ζούσαν όλοι μαζί, μετακινούνταν όλοι μαζί και διαβιούσαν σαν ενιαίο σύνολο για λόγους ασφαλείας και επιβίωσης. Εάν κάποιος αποβάλλονταν από την ομάδα, στιγματιζόταν ως απόβλητος, ήταν πλέον ξένος για το κοινωνικό σύνολο, οπότε αναγκαζόταν να φύγει μακριά του. Η επιβίωση γίνονταν δύσκολη και ο θάνατος βέβαιος και σχετικά σύντομος, μέσα στην άγρια ζωή, σε μια μοναχική κατάσταση .

Η επιστήμη ισχυρίζεται, ότι η απόρριψη που μπορεί να έχουμε βιώσει,  λειτουργεί για τον ανθρώπινο εγκέφαλο και σαν ένα είδος πόνου του σώματος .

Το χθες είναι ιστορία και το αύριο είναι ένα μυστήριο αλλά το σήμερα είναι Θείο Δώρο,  γι’ αυτό άλλωστε αποκαλείται και Αγγλικά ‘’The Present’’( = το Δώρο) που μεταφράζεται ως ‘’σήμερα’’ .

Ο χρόνος φεύγει και φεύγει γρήγορα, είναι ήδη πίσω μας. Μαζί με το χρόνο που έχουμε ήδη αφήσει πίσω μας, υπάρχουν και πολλές ‘’δοκιμασίες’’ και ‘’αναταράξεις’’ τις οποίες περάσαμε,  τις αφήσαμε πίσω, μάθαμε από αυτές και προχωρήσαμε. Εντούτοις υπάρχουν στιγμές, που μας έρχονται γεγονότα και πράγματα του παρελθόντος, τόσο έντονα στη μνήμη κυρίως για την ένταση  που τα ζήσαμε, που δεν μπορούμε να τα ξεχάσουμε, δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε. Αυτά μας κάνουν να αισθανόμαστε αδύναμοι, μας ‘’φορτίζουν’’ συναισθηματικά και πολλές φορές κλαίμε για πράγματα που συνέβησαν αλλά δεν θα έπρεπε ποτέ να είχαν συμβεί, σε εμάς.

Τότε θα πρέπει να θυμόμαστε ότι δεν είναι το παρελθόν που μας καθορίζει, όπως λένε και οι Ψυχολόγοι - ‘’ Δεν είμαι αυτός ή αυτή, που δημιουργήθηκε εξ αιτίας όσων μου συνέβησαν. Είμαι αυτός/αυτή που επιλέγω ΕΓΩ να είμαι.’’-

Αν παρακολουθήσουμε προσεχτικά στο περιβάλλον μας,  θα δούμε ανθρώπους όπως:

Τον Μάνατζερ εστιατορίου που μιλάει με ισορροπία, σεβασμό και ηρεμία  στον συντονιστή των σερβιτόρων για την καθυστέρηση και την αναμονή στο service του καταστήματος. Είναι ο επικεφαλής προϊστάμενος αλλά και ο φίλος που καλείται σε στιγμές μεγάλης ανάγκης του εστιατορίου να λύσει προβλήματα. 

Τον συμπονετικό, αλλά και συγκροτημένο διασώστη, που βοηθά τα θύματα μετά από μια μεγάλη φυσική καταστροφή. Είναι ο σύντροφος εκείνος που θυμώνει δύσκολα, συγχωρεί εύκολα και θεωρεί ότι αυτό που κάνει,  το κάνει με  υπευθυνότητα.

Τον επιτυχημένο  Διευθυντή που ισορροπεί τις επαγγελματικές ευθύνες, με τις οικογενειακές υποχρεώσεις, αλλά και τα προσωπικά hobbies, που είναι ήρεμος αλλά κινείται με πλήρη αυτοέλεγχο και αυτοπεποίθηση.

Ένα από τα θέματα που συχνά αντιμετωπίζουν οι δωρητές ακινήτων (ιδιαίτερη κατηγορία αυτών είναι οι παρέχοντες γονείς στην γονική παροχή) είτε κατοικούν στην Ελλάδα είτε κατοικούν μόνιμα στο εξωτερικό (πολλές είναι οι υποθέσεις με Έλληνες της Αμερικής και της Αυστραλίας) είναι πως θα ξαναπάρουν πίσω το ακίνητο που δώρισαν όταν ο δέκτης της δωρεάς δεν εκπληρώνει τις ηθικές του υποχρεώσεις έναντι αυτών, όταν φανεί ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ ή όταν μετανιώσουν για την δωρεά.

Μεγάλο Δικαστήριο της χώρας απασχόλησε πρόσφατα υπόθεση όπου διαχειριστής και κάτοχος ειδησεογραφικού ιστολογίου (blog) δημοσίευσε άρθρα που συνέταξε ο ίδιος, τα οποία θίγουν την προσωπικότητά αυτού στον οποίο αναφέρονται πλήττουν την προσωπική τιμή και υπόληψή του, περιλαμβάνουν ψευδείς, συκοφαντικούς και υβριστικούς ισχυρισμούς και αυτά όλα εν γνώσει της αναλήθειας τους, με σκοπό την τρώση της ηθικής, κοινωνικής και επαγγελματικής υπόστασης του θύματος, τα οποία πληροφορήθηκε αριθμός χρηστών του διαδικτύου που δεν μπορεί να προσδιοριστεί.

Κάθε  άνθρωπος έχει όνειρα και φιλοδοξίες , όμως όχι λίγοι από εμάς δεν θα τις δούμε να πραγματοποιούνται . Αυτό συμβαίνει γιατί φοβόμαστε. Φοβόμαστε την αποτυχία , τις απρόβλεπτες καταστάσεις , ακόμα φοβόμαστε τον θάνατο . Τα  περισσότερα όνειρα μας μένουν απραγματοποίητα,  και εμείς περιπλανιόμαστε χωρίς στόχους και σε σύγχυση.  Γιατί να συμβαίνει αυτό, Και έπειτα αναρωτιόμαστε, όσοι καταφέρνουν να πετύχουν να πραγματοποιήσουν τα όνειρα τους , πώς τα καταφέρνουν ;

Ίσως γιατί τα όνειρα ήταν καθορισμένο να μείνουν όνειρα , ήταν προκαθορισμένο να μείνουν ανέφικτα . Γι αυτό και είναι ο λόγος που ονομάζονται όνειρα , σωστά ?

Όχι. Δεν είναι σωστό. Είναι ….Λάθος.  

Παρακάτω παρατίθενται οι λόγοι και οι δικαιολογίες για τις οποίες αφήνουμε τα όνειρα μας απραγματοποίητα

Μεγάλο Δικαστήριο της χώρας απασχόλησε πρόσφατα η παρακάτω υπόθεση: «Επιχειρηματίες , περί το τέλος του 2006 χρειάστηκε να δανειστούν για να αποπληρώσουν προηγούμενα δάνεια και για να ολοκληρώσουν οικοδομή που είχαν ήδη ξεκινήσει. Απευθύνθηκαν σε υποκατάστημα της Τράπεζας που συνεργάζονταν και αιτήθηκαν το δάνειο. Οι υπάλληλοι της Τράπεζας, ευκαιρίας δοθείσης, τους παρουσίασαν με τρόπο γλαφυρό και εξαιρετικά ελκυστικό, όπως έκαναν και με άλλους πελάτες και υποψηφίους δανειολήπτες, το τραπεζικό προϊόν που εκείνη την εποχή (2006-2007) πολυδιαφημιζόταν και πωλούσε «σαν τρελό». Δάνειο σε ελβετικό φράγκο!!! Τους παρουσίασαν δηλαδή την ευκαιρία να δανειστούν το επιθυμητό ποσό σε ελβετικό φράγκο, το οποίο τότε ήταν πιο φθηνό από το ευρώ και έτσι η δόση που θα πλήρωναν θα ήταν πιο χαμηλή συγκρινόμενη με την δόση που θα πλήρωναν σε περίπτωση που δανείζονταν σε ευρώ. Τους παρουσίαζαν αυτή την  ισοτιμία ως παγιωμένη, που θα συνεχίζονταν έτσι και στο μέλλον.

Πρόσφατα στα πλαίσια συγκέντρωσης νομικών για εξειδικευμένα τεχνικά θέματα του χώρου, ετέθη από παριστάμενο δικηγόρο κάποιας ηλικίας, το αγωνιώδες ερώτημα «Τι μπορούμε σαν νομικοί, σαν δικηγόροι κλπ να κάνουμε ζώντας και λειτουργώντας στην Ελλάδα του 2016, υπό τις ασφυκτικές οικονομικές –τις φοροληστρικές συνθήκες που όλοι αναγκαστικά βιώνουμε για να αντισταθούμε στον προχειρολόγο νομοθέτη  και να υπερασπιστούμε τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα των ατόμων,  και κατ’ επέκταση των πελατών μας. Και τι μπορεί να κάνει πια η δικαιοσύνη γι αυτό ; ».

Ο εν λόγω ομιλητής, σοβαρός και ρεαλιστής  ,  «έθεσε το δάκτυλο - επί των τύπων των ήλων - » και εξέφρασε όλους τους παρισταμένους στη συζήτηση.

Πραγματικά, σήμερα, στην Ελλάδα του 2016, το ερώτημα που απασχολεί τα σκεπτόμενα άτομα, κάθε επιπέδου που συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε λυσσαλέα και άνισα από την άποψη των ισχυρότερων αντιπάλων, στο πεδίο της χώρας μας και δεν έχουμε διαλέξει το δρόμο της φυγής για το εξωτερικό, είναι αυτό: «Τι μπορώ να προσφέρω στον σύγχρονο σκληρά δοκιμαζόμενο πολίτη που διαβιώνει στην Ελλάδα, πως θα τον σώσω από τον στραγγαλισμό που τον καταδίκασαν οι εσωτερικές και εξωτερικές εξουσίες ,  των δήθεν σωτήρων του ,  και πως θα του προσφέρω την ανάσα που παράλογα του στερούν ; ».