Η αλήθεια είναι ότι όλοι μας γεννιόμαστε εύθραυστοι, εύπλαστοι και μικροί έχοντας έτσι την ανάγκη των γονιών μας για να μεγαλώσουμε και να δυναμώσουμε. Και όταν πια έχουμε μεγαλώσει αρκετά, πρέπει να είμαστε ικανοί να αυτοσυντηρηθούμε, να προχωρήσουμε στην ζωή, να ακολουθήσουμε τα δικά μας όνειρα. Τέλος με την σειρά μας πρέπει να είμαστε ικανοί να προστατεύουμε τους εαυτούς μας , αλλά και τους ανθρώπους που εξαρτώνται από εμάς.
Πολλές φορές έχουν έρθει στο γραφείο μας πελάτες που αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως τα ακόλουθα:
α) Μία κυρία είχε αγοράσει με τον σύζυγο της κατά την διάρκεια του γάμου τους ένα διαμέρισμα. Μετά την διάσπαση του εγγάμου βίου το διαμέρισμα χρησιμοποιεί ο σύζυγος αποκλειστικά ως κατοικία του χωρίς να την υπολογίζει. Στις παρακλήσεις της αδιαφορεί προκλητικά.
β) Άλλος πελάτης ήρθε και ανέφερε ότι κατά την διάρκεια του γάμου του με τη σύζυγο του ο πατέρας του τους παραχώρησε ένα διαμέρισμα για να κατοικούν ως σύζυγοι. Με την διάσπαση της εγγάμου συμβιώσεως το διαμέρισμα χρησιμοποιεί η σύζυγος αποκλειστικά. Ο πατέρας πέθανε και τον κληρονόμησε ο σύζυγος- γιός του κι άλλοι κληρονόμοι. Η σύζυγος διαμένει σε αυτό χωρίς να τους υπολογίζει.
γ) Σε άλλη περίπτωση η θεία είχε ένα διαμέρισμα, πέθανε κι αυτό περιήλθε ως κληρονομιαίο στοιχείο στα δύο ανήψια της ως μοναδικούς κληρονόμους της. Το διαμέρισμα χρησιμοποιεί ως κατοικία της αποκλειστικά η αδελφή και δεν υπολογίζει το δικαίωμα στο ακίνητο αυτό του αδελφού της.
Μας ρωτούν, τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις και μέχρι να γίνει η διανομή του κοινού ακινήτου όταν το επιθυμούν, γιατί πολλές φορές δεν το επιθυμούν, δικαιούνται να αξιώσουν κάτι από τον «προσβολέα» των δικαιωμάτων τους?
Οι λέξεις που λέμε και χρησιμοποιούμε έχουν μεγάλη δύναμη. Έχουν μέσα τους μια δύναμη και δίνουν μια ικανότητα που θα έλεγε κάποιος ότι μπορούν να αλλάξουν και τον κόσμο, αλλά ταυτόχρονα έχουν την δύναμη να καταστρέψουν αυτόν που τις χρησιμοποιεί. Και στην χειρότερη περίπτωση , μερικές φορές μας ξεφεύγουν στην καθημερινότητα μας , χωρίς να το καταλάβουμε.
Κακές λοιπόν συνήθειες της ομιλίας μας αλλά και των θεμάτων που αναπτύσσουμε καθώς μιλάμε θα πρέπει να τις καταλάβουμε πότε γίνονται συνήθειες, και βέβαια έχουν και αρνητικό αντίκτυπο όταν τις χρησιμοποιούμε.
ΑΠΟΦΑΣΗ ΑΠΟΔΟΣΗΣ ΔΑΝΕΙΟΥ-ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΣ ΤΗΣ ΔΑΝΕΙΑΚΗΣ ΣΥΜΒΑΣΕΩΣ ΔΙ ΕΓΓΡΑΦΟΥ- ΕΜΜΑΡΤΥΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ: Ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος-εκκαλών Α. Χ. με την από 24-2-2008 αγωγή (αρ. κατ. δικογράφου ………) που άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Λάρισας ιστορούσε ότι στα πλαίσια δυο συμβάσεων δανείου που κατάρτισε με τον εναγόμενο και ήδη εκκαλούντα- εφεσίβλητο Κ. Ψ. παρέδωσε στον τελευταίο στις 20-4-2004 το ποσό των 30.000 ευρώ με την υποχρέωση να του το αποδώσει ατόκως τέλος Μαΐου 2004 και στις 10-4-2005 το ποσό των 10.000 ευρώ με την υποχρέωση να του το αποδώσει τον Οκτώβριο του 2005, όπως ο χρόνος παράδοσης και απόδοσης των χρημάτων της δεύτερης σύμβασης δανείου διορθώθηκε με δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του στο ακροατήριο του Πρωτοβάθμιου Δικαστηρίου και ότι ο εναγόμενος κατέστη υπερήμερος διότι καίτοι παρήλθαν οι συμφωνηθείσες ημερομηνίες δεν απέδωσε τα καταβληθέντα ποσά, τα οποία εξακολουθεί να οφείλει παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις του ενάγοντος. Με βάση τα παραπάνω ζητεί να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να του καταβάλει το ποσό των 30.000 ευρώ νομιμοτόκως από 1-6-2004 και το ποσό των 10.000 ευρώ νομιμοτόκως από 1-11-2005, άλλως το σύνολο του ανωτέρω ποσού των 40.000 ευρώ, νομιμοτόκως από την επίδοση της αγωγής.
Ασφαλιστικά Μέτρα - Προσβολή προσωπικότητας - Απειλητική συμπεριφορά υιού σε μητέρα - Χρήση ναρκωτικών ουσιών - Απαγόρευση επικοινωνίας υιού με μητέρα - Μετοίκηση ενηλίκου τέκνου από την οικία
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Λήψη ασφαλιστικών μέτρων κατόπιν απειλητικής συμπεριφοράς ενηλίκου τέκνου προς την μητέρα του (λόγω χρήσης ναρκωτικών ουσιών) και απαγόρευση να της απευθύνει το λόγο (προσωπικά δια ζώσης, τηλεφωνικά κ.ο.κ) και να έχει καθ΄ οιονδήποτε τρόπο επικοινωνία μαζί της, να την πλησιάζει σε απόσταση μικρότερη των τριών (03) μέτρων, να επισκέπτεται την οικία της, να απέχει από την εκτόξευση ύβρεων και απειλών εναντίον της. Απόρριψη αιτήματος για μετοίκηση του υιού από την οικία της, γιατί δεν νομιμοποιείται ενεργητικά (η μητέρα), καθόσον αυτό είναι δικαίωμα αποκλειστικά των συζύγων.
ΟΙ ΑΣΧΟΛΟΥΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΜΑΣ?
Κατά την ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας ανηλίκου τέκνου από το γράμμα του Νόμου επιβάλλεται να είναι πάνω απ’ όλα το συμφέρον του παιδιού. Πόσο συχνά όμως το υπηρετούμε? Πόσο συχνά ως δικηγόροι της μίας ή της άλλης των αντιδίκων πλευρών ενεργήσαμε με κύριο γνώμονα το αληθινό συμφέρον του παιδιού?
